Termin „witamina D”- witamina słońca

 

obejmuje grupę związków chemicznych należących do steroidów.

Najważniejsze dla człowieka to: witamina D2 (ergokalcyferol) i D 3 (cholekalcyferol),

które różnią się budową łańcucha bocznego.

Synteza witaminy D w skórze jest głównym jej źródłem dla organizmu ludzkiego.

Wiele czynników zewnętrznych oraz ogólny stan zdrowia wpływa na produkcję cholekalcyferolu.

W 80% witamina D znajdująca się w ustroju pochodzi z syntezy skórnej pod

wpływem działania promieniowania UVB na keratynocyty naskórka (2) .

Zawarty w keratynocytach 7-dehydrocholesterol (prowitamina D 3) ulega przekształceniu w cholekalcyferol,

czyli witaminę D3.

Produkt ten staje się aktywny biologicznie dopiero po dwóch hydroksylacjach.

Pierwsza z nich zachodzi w wątrobie, a katalizatorem reakcji jest 25-hydroksylaza witaminy D.

Produktem końcowym reakcji jest 25-hydroksywitamina D3 – 25(OH)D3 – kalcydiol.

Jest on uwalniany do krwiobiegu i transportowany w kompleksie z białkiem DBP (vitamin D-binding protein).

Przemiana kalcydiolu w najbardziej aktywną biologicznie formę – kalcytriol [1,25(OH) 2D3],

zachodzi w komórkach cewek nerkowych.

Reakcję katalizuje mitochondrialna 1-hydroksylaza 25-hydroksywitaminy D(3) .

Kalcytriol powstały w nerkach przedostaje się do krwiobiegu jako hormon powiązany z DBP.

Stężenie witaminy D najczęściej określamy, mierząc stężenie jej aktywnego metabolitu

25(OH)D3 w surowicy krwi.

Istnieje również możliwość oznaczenia stężenia kalcytriolu, ale ze względu na mniejszą stabilność

tej formy oznaczenie to jest mniej przydatne.

Stężenie formy 25(OH)D3 jest 1000 razy większe niż 1,25(OH)2D3, a czas półtrwania wynosi około 14 dni,

natomiast kalcytriolu – około 4 do 6 godzin(4).

Jedni badacze uważają, że optymalne stężenie kalcytriolu to takie,

które wpływa w odpowiedni sposób na resorpcję wapnia w jelitach i jego wzrost

nie powoduje nasilenia tego zjawiska (32 ng/ml),

inni, że jest to maksymalne stężenie, powstające pod wpływem skórnej fotosyntezy (60 ng/ml).

Zgodnie z najnowszymi badaniami przyjmuje się, że najkorzystniejsze jest utrzymanie stężenia

witaminy D w granicach 30-80 ng/ml.

Wartości 20-30 ng/ml świadczą o hipowitaminozie,

10-20 ng/ml o niedoborze,

natomiast stężenie poniżej 10 ng/ml – o wyraźnym deficycie(5,6)

Zawsze dobranie ilości suplementów potrzebnych naszemu organizmowi jest utrudnione

chyba, że skorzystamy z konsultacji przy zakupie.

Zapraszamy do takich konsultacji, doradzimy i pomożemy w jasny sposób zrozumieć dlaczego np.

witamina słońca musi być w naszej szerokości geograficznej koniecznie suplementowana

w okresie  od października do kwietnia a właściwie  najlepiej w ciągu całego roku.

 

Źródła: tu znajdziesz oryginalny artykuł o witD a także literaturę:

file:///C:/Users/Ela/Downloads/rola-witaminy-d3-w-patogenezie-zaburzen-psychicznych.pdf